Bu da geçer, biz de geçeriz bir gün

II.Mahmut devlet işlerinde zor günler yaşıyordu. Sarayın kuyumcularına bir yüzük yapmalarını emretti, üzerine öyle bir şey yazın ki dertli olduğum zamanlarda onu her okuduğumda umutsuzluğum gitsin, tasam bitsin, acım dinsin. Mutlu olduğum zamanlarda okuduğumda da rehavete kapılmayayım, dünya nimetlerine tamah etmeyeyim, tahtımın gücüne güvenip insanlığımı unutmayayım. Bu emir üzerine herkes seferber oldu. Ancak yüzük ustaları böyle bir söz bulamadılar. Kalp gözü açık bir dervişin dilinden dökülüverdi bu söz (bu da geçer yahu)

Ne kadar ölümlü olduğumuzu, her şeyin geçip gittiğini, bir günümüzün başka günümüze uymayacağını aklen bilsek de kalbimiz, ruhumuz bir türlü buna razı gelmez ve İçinde bulunduğumuz halin daima kalacağını zannederiz. Bundandır umutsuzluklarımız ya da gurur ve kibirlerimiz. Oysa hiçbir şey aynı kalmaz. Hayat hep bir değişim halindedir. Eğer güzel bir hayat geçirmek istiyorsak önce bu gerçeği kabullenmeli, iyice hazmetmeli, hayatımızın her zerresine işlemeliyiz. Bu da geçer yahu; geçer acılar da, hüzünlerde, yalnızlıkta, aldanmışlık da, hastalıklar, maddi sorunlar da bir gün geçer. Hayatınızın en güzel, en başarılı, en zengin, en güzel günlerini yaşıyorsanız o da bir gün geçer. Biz zaten geçmiyor muyuz bu dünyadan. Dünya yerinde. Gece, gündüz, aylar, yıllar hepsi yerinde. Biz geçip gidiyoruz bu dünyadan. Mevlana Hazretlerini ne güzel anlatıyor: Tıpkı gemiye binmiş insanların kıyıya bakıp oradakilerin uzaklaştığını sandıkları halde aslında geminin kıyıdan uzaklaştığı gibi biz de günler, aylar geçiyor zannediyoruz. Aslında dünyadan gelip geçen bizleriz. Geçmemenin bir yolu da yok değerli kardeşlerim. Unutmayalım bu da geçer, biz de geçeriz bir gün.