Kabuğunu Kırmaktan Korkma

Bir gün, iki buğday tanesi rüzgârla savrulup aynı toprağa düştüler. İkisi de karanlığın içinde kaldı, üzerlerini nemli toprak sardı.

Bir süre sessizce beklediler. Her biri içinde bir ses duydu:

“Artık uyanma zamanı...”

Birinci buğday tanesi ürkekçe dedi ki:

“Toprak karanlık, soğuk ve sıkıcı. Ama içimde bir kıpırtı var. Galiba kabuğumu kırmam gerekiyor.”

Sonra derin bir nefes alır gibi tüm gücünü topladı, kabuğunu çatlatmaya başladı. Acı çekti; çünkü kabuğunu kırmak kolay değildi.

Ama her çatlakta ışığa biraz daha yaklaştı. Nihayet toprağı delip yüzünü güneşe döndü. Tanelerle dolu bir başak oldu.

İkinci buğday tanesi ise fısıldadı:

“Ben kabuğumu kıramam. Dışarısı tehlikeli olabilir. Ya güneş yakarsa, ya rüzgâr savurursa? Ben burada güvendeyim.”

Ve kabuğuna daha sıkı sarıldı. 

Günler geçti… Derken bir sabah bir tavuk geldi, toprağı eşeledi ve o kabuğunu kıramayan buğday tanesini yutuverdi.

İşte hayat da böyledir. Her birimiz birer tohum gibiyiz. İçimizde Allah’ın verdiği bir güç, bir ışık, bir potansiyel saklı. Ama o ışığa kavuşmak için kabuğumuzu kırmamız gerekir.

Bazen bu kabuk, korkularımızdır.

Bazen geçmişin yaraları, bazen alışkanlıklarımız…

Ama kabuğu kırmadan ne filizlenebiliriz, ne de gökyüzünü görebiliriz. Bu ömür her hâlükârda bitecek. Günler geçip bir gün son bulacak. Faydalı olsak, yorulsak da, faydasız ve saklanmış olsak da. Oysa biz arkamızda güzellikler bırakmalıyız. Amel defterimiz güzel işlerle dolu olarak göçmeliyiz ahirete. Evet bu zor. Çoğu zaman korkutucu. Ama unutmayalım:

Allah Teâlâ şöyle  buyuruyor:

> “Şüphesiz zorlukla beraber bir kolaylık vardır.”

(İnşirah Suresi, 6)

Bu ayet bize hatırlatır: Her kırılış aslında bir doğuştur.

Tohum toprağı yararken “ölüyor” gibi görünür ama aslında yeniden doğar. Allah bu kabiliyeti hepimize vermiş

Ve Peygamber Efendimiz (S.A.V) buyurmuştur:

> “Müminin işi ne hoştur! Her hali hayırdır. Bu, sadece mümine mahsustur. Başına sevindirici bir şey gelse şükreder, hayır olur; sıkıntı gelse sabreder, yine hayır olur.”

(Müslim, Zühd 64)

O halde korkma…

Hayat seni toprağın altına gizlemiş gibi görünse de, aslında seni yeşertmeye hazırlıyor olabilir.

Kabuğunu kır, çünkü içindeki tohum Allah’ın izniyle filizlenecek kadar güçlü.

Ve unutma:

Toprağın karanlığı, güneşe giden yolun ve yeniden dirilmenin ilk adımıdır.