Gerçek Ve Mecâzi Vaatler

Mevlana bir beytinde şöyle der: “Vaatler var, gerçektir, gönül alıcıdır. Vaatler var, mecâzidir, elem vericidir.” Bu söz, yüzyıllar öncesinden adeta bugünün insanına haykırarak yankılanıyor. Zira asırlar değişse de insanın beklentisi değişmiyor: Güvenmek, inanmak ve verilen vaatlerde gerçeği görmek, bulmak istiyor.

Bu söz, yalnızca geçmişin bilgece bir tespiti olmaktan çıkıp günümüz insanının içinde bulunduğu güven bunalımının özeti oluveriyor vaatlerin deforme uğradığı bu asırda. Her yerde herkesçe, herkese verilen vaatler havada uçuşuyor: Daha iyi bir gelecek, daha adil bir toplum, daha huzurlu bir yaşam, daha sevgi ve saygı düzeyinde sadakatle çevrelenmiş ilişkiler… Fakat bu vaatlerin ne kadarı sahici, ne kadarı sadece bir oyalanma ve oyalama?

Siyasette, ticarette, dijital dünyada ve en yakın  ilişkilerimizde… Herkes bir şeyler vaat ediyor. Fakat söz söyleyerek vaat çok kolay, altını doldurmak zor. Bugün insanların kırgınlığı; verilen sözlerin tutulmamasından değil, bu sözlerin hiç tutulmak niyetiyle verilmemesinden ileriye geliyor.

Mevlana’nın bu beyitte işaret ettiği gibi, bazı vaatler gerçekten gönül alır. Çünkü içten gelir, samimidir, gerçeğe dayanır hissedilir ancak mecâzi vaatler; kulağa hoş gelen, ama içi boş olanlardır. Ve bunlar insanın sadece vaktini değil, gerçeğe dair bütün inancını da çalar.

Bu beyit, bize çok kıymetli bir ölçü sunuyor: Her vaat, kulakla değil, kalple dinlenmeli. Gerçekten gönül alıcı mı, yoksa sadece geçici bir teselli mi? İnsanlara bir vaatte bulunurken de,  bize bulunulan vaatleri değerlendirirken de bu ayrımı yapmak zorundayız. Aksi halde; mecâzi vaatlerin yarattığı hayal kırıklıklarıyla hem kendimizi hem karşımızdakini örseler, hırpalar ve yıpratırız.

Sonuç olarak; Vaatleri yerine getirmek emek ister, gayret ister. O yüzden Mevlana’nın hatırlattığı o ince ayrıntıya dikkat etmeliyiz. Hasılıkelam vaat muhasebesini doğru yapıp doğru yapanları ayırmanın zamanı gelmedi mi Saygılar.