Olacağı Oldurmayacak
Serap Oruç
Günlerden bir gün, kurbağalar aralarında bir yarışma düzenlemişler. Hedef, çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış. Birçok kurbağa da arkadaşlarını seyretmek için toplanmış ve yarış başlamış.
Fakat seyirciler, yarışmacıların kulenin tepesine çıkabileceğine inanmıyorlarmış. Kalabalık seyirciden şu sesler duyuluyormuş.
“Zavallılar! Oraya çıkmaları imkansız Hiçbir zaman başaramayacaklar!” olumsuz bu eleştiriler tüm yarışma süresince devam etmiş.
Bir süre sonra yarışmaya katılan kurbağaların kulenin tepesine ulaşamayınca ümitleri kırılmış teker teker yarışı bırakmışlar.
Ancak içlerinden bir tanesi inatla ve yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş gayretle.
Bu arada seyircilerde bıkmadan usanmadan bağırıyorlarmış seslerini artırarak.
“Zavallı! Asla başaramayacaksın! Vazgeç artık! Bunu yapman imkansız!”
Lâkin kalan o son kurbağanın vazgeçmek gibi bir niyeti hiç yokmuş ve büyük bir gayretin sonunda kulenin tepesine çıkmayı başarmış. Diğerleri hayret içinde bunu nasıl yapabildiğini öğrenmek istemişler. Kulenin tepesine çıktıktan sonra tekrar aşağı inen kurbağaya yaklaşmışlar ve sormuşlar.
Bunu nasıl başardın?
Cevap: Büyük bir sessizlik.
Sonra tekrar tekrar bir kaç defa daha sormuşlar lakin soru her defasında yine cevapsız kalmış.
Bunun üzerine farkına varmışlar ki;
Kuleye çıkan kurbağa sağırmış.
Evet kıymetli okuyucular!
İnsanda bazen sağır kalmalı. Çünkü insan için kendi gayreti ve çabasından başka hiçbir şey olacağı oldurmayacak ve yaşam yolculuğumuzda ne zaman bir karar alsak etrafımızda olumsuz düşünceleri ile ümitlerimizi, hayallerimizi kırmak isteyenler olacak. Bizlerde o kişileri işittiğimiz sürece etki altında kalacağız. Oysa dünyada nasip tek kişilik bir sofrada herkese kendi çabası ve gayreti kadar ikram edilecek çeşni. Başkalarının dili acıya alıştıysa bize o sofradaki çeşniyi değil ağuyu işaret edecek. Lâkin kendi serüveninde başkalarına sağır kalıp kendini duyabilenler kendi hızında gayreti ve çabası kadar ilerleyebilenler o çeşniden nasiplenebilecek. Saygılar.
