Kadın ve Göç
Kadriye Doğan
Bu gün binlerce kadın, çocuk, yurdundan eliyle kurduğu yuvasından göç etmek zorunda kaldı. Kadın zayıftır güçsüzdür ama anne güçlüdür. Bir annenin yavruları için göze alamayacağı hiçbir zorluk yoktur.
İnsan sevdiği vatanından yurdundan durduk yere ayrılmaz
Kimi zaman kuraklık ve kıtlıktan,
Kimi zaman çocuklarının sağlığı, iyiliği, ekmeği, eğitimi için,
Kimi zaman memleketi depremde yıkılıp evsiz yurtsuz kaldığı için,
Kimi zaman babası savaşta şehit olmuş yetimlerine yeni bir hayat bulabilmek için.
Göç eder kadın.
Kendisini ait hissettiği topraklardan ayrılmak zorunda kalmak, veda etmeden, hazırlık yapacak zaman bulamadan yollara düşmek, geri dönüp dönemeyeceğini bilemeden hasreti, ayrılığı da kendine azık etmek… Üstelik savaş sevdiklerini kaybetmek; açlıkla, hastalıkla, ölümle, kendini koruyacak bir sığınak bulamamakla yüz yüze getirir insanı. Pek çok şeyi de götürür. Bombalarla yok edilen evlerde sadece insanlar değil, geçmişe dair anılar da yok olur. Tek fotoğrafın kalmadığı, anısı olan bir eşyanın dahi saklanamadığı, yıllarca yaşadığın mahallenin tanınmayacak hâle geldiği, birbirinden ürkütücü görüntülerle neredeyse zihninin bile güzel hatıraları koruyamadığı bir hâldir yaşanan.
Yangın yakınımızda, ölen çocuklar sahillerimizde, yardım çığlıkları kulaklarımızda. “Bana ne” demek mümkün mü? Kapımızı kapatsak yangından, gözlerimizi kapatsak kulakları yırtan çığlıklardan, kulaklarımızı tıkasak arşı titreten feryatlardan kurtulma imkânımız var mı?
Geçici ve aldatıcı olan dünya hayatının imtihanlarla dolu olduğu unutulmamalıdır. Bir yandan imtihanın içerisinde olup diğer yandan başka insanlar için imtihan sebebi olmak da var. Kur’an-ı Kerim’de “Rabbimiz! Bizi, inkâr edenler için bir sınama konusu yapma. Bizi bağışla ey rabbimiz! Çünkü kudret ve hikmet sahibi olan sensin” (Mümtehine, 60/5) buyurmuştur. Bugün bizler, büyük bir imtihanın içerisindeyiz
Bu imtihanı kazanma yolunu da yine Allah'u Teala bize gösteriyor:
Onlardan önce bu yurda yerleşmiş ve gönülden inanmış olanlar, kendilerine göç edip gelenleri severler, onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık duymazlar; ihtiyaç içinde olsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin bencilliğinden korunmayı başarırsa işte kurtuluşa erecekler onlardır.” (Haşr, 59/9)
